“COVID ve Vaxxers Karşıtı”
JK, Floransa Vaftizhanesinden 13. yüzyıldan kalma bir cehennem görüntüsü. Avrupa yüzyıllar boyunca birçok bela ve salgın hastalıktan acı çekti ve Orta Çağ’da (aşıların mucizesine sahip olmadan önce), hayatlarını perişan edenin Tanrı’nın öfkesi veya şeytan olduğunu düşündüler. Göz ardı edecek hiçbir bilimleri yoktu – toplumumuzdaki birçok kişinin bu önlenebilir sefaleti topluluğumuza getirmekte ısrar ettiği günümüzün aksine.
O zamanlar hayat “kötü, vahşi ve kısa”ydı ve ortaçağ insanlarını bundan sonra gelen şeye takıntı haline getirdi: Cennete mi yoksa cehenneme mi gideceğim? Ve bu mozaik, kötülerin akıbetinin ne olacağını apaçık ortaya koydu. Ruhların boynuzlu devler tarafından yutulduğu, yılanlar tarafından çiğnendiği, Spock kulaklı iblisler tarafından taciz edildiği ve sonsuz alevlerde kavrulduğu cehenneme gönderilirsiniz.
Floransa Vaftizhanesi, 13. yüzyıldan kalma bu mozaikten bile daha eskidir. Roma temellerinin üzerine inşa edilmiş, şehrin ayakta kalan en eski binası – yaklaşık 1000 yaşında. Vaftizhane en çok bronz Rönesans kapılarıyla tanınır (Ghiberti’nin “Cennet Kapıları” dahil), ancak iç mekanı hala ortaçağ havasını koruyor. Karanlık ve gizemli, tepesinde melekler ve İncil sahnelerinden oluşan altın mozaiklerden oluşan sekizgen bir kubbe var.
Her şeye hakim olmak, Kıyamet Günü mozaiğidir. Mesih bir tahtta oturur, kollarını genişçe açar ve en üst düzeyde başparmak ve başparmak aşağı verir. Salihler cennete, diğerleri cehenneme.
Elbette orta çağda kimse cehennemin ne olduğunu tam olarak bilmiyordu. İncil bile ayrıntılardan yoksundu, yalnızca karanlık, yeraltı, ateşli, tatsız, sonsuz ve kutsanmışlar aleminden ayrılmış bir yeri tarif ediyordu.
Bu mozaiği yapan sanatçıların görevi: cehennemi canlandırmak. Parçalanmış bedenler, sürünen yılanlar ve yalayan alevlerden oluşan kaotik bir karmaşa. Ortada boğa başlı bir canavar, kolları Mesih’in şeytani ikizi gibi uzanmış halde çömelmiş. Zavallı bir ruha bayılır, bir sonraki rotayı elleriyle kapar ve iki ruhu daha ezerken, daha fazla kurban kapmak için kulaklarından ve kuyruğundan yılanlar çıkar.
Bunun gibi grafik ayrıntılar Rönesans öncesi zamanlarda çığır açıcıydı. Canavarın altılı karın kaslarını, örgülü sakalını ve titreyen alevleri yansıtan kırışık kırmızı cübbesini görüyoruz. Lanetliler natüralist pozlara sahipler – çömelme, bükülme, el kol hareketi – ve onların kederli yüzleri hüzünlü bir sonsuz işkence hikayesi anlatıyor.
Bu mozaiğin gerçekçiliği, Giotto gibi proto-Rönesans sanatçıları için son derece etkili olduğunu kanıtladı ve binanın kendisi Brunelleschi gibi Rönesans mimarlarına ilham verdi. Ve bu mozaik tamamlandıktan kısa bir süre sonra, Dante Alighieri adlı küçük bir bebek, hemen altındaki vaftiz havuzuna batırıldı. Dante bu cehennem sahnesinin çok iyi farkında olarak büyüdü. Destansı şiiri Cehennem’i (“Cehennem”) yazdığında, onu aynı canlı imgelemle tanımladı: sarp manzaralar, çıplak zavallı çeteler, merkezde bir Minotor vb. Dante’nin motifleri yüzyıllar boyunca Avrupa’nın sunaklarını, resimlerini, romanlarını ve illüstrasyonlarını yaratan diğer sanatçılara (Giotto ve Signorelli gibi) ilham verdi. Bunlar dünyadaki insanların hayal gücünü şekillendirdi. Ve çoğu, Floransa Vaftizhanesi’ne ve 13. yüzyılda burada çalışan, onlara cehennemi yaşatmaya kararlı anonim sanatçılara kadar izlenebilir.
Kaynak : https://blog.ricksteves.com/blog/covid-and-the-anti-vaxxers/